Gajal
अरु भन्दा अली वेग्लै ठान्यौ र त विग्रिए म।
सारा संसार विर्सिएर च्याप्प हात समाई मेरो
दुनियां मा मलाई नै छान्यौ र त विग्रिए म।
ईशारा नै काफि भयो एउटा आंखा मारे पछि
यो मन ले के खोज्या हो जान्यौ र त विग्रिए म।
कल्कलाउंदो चल्चलाउंदो उथल पुथल यौवनको
नशा संगै अंगालोमा वान्यौ र त विग्रिए म।
मेरो पनि होस गुम्यो चुल्वुले त्यो आदतले
जवर जस्ती ओछ्यान् तिर तान्यौ र त विग्रिए म।
गाला अनि ओंठ चुम्दै एउटै चिज मागेको थें
आलीङ्गन् मा खुशी हुदै मान्यौ र त विग्रिए म।
अशोक गौतम क्षितिज
Posted by Butwalonline
on 12:21 AM. Filed under
