Gajal
मन् का वह पिडाहरु फुंदा गजल लेखें।
ठुला भारी वोक्दा खेरी पेट पनि कर्करौंछ
गर्मी संगै खुन् पसिना चुंदा गजल लेखें।
दिन् भर् को थकान् अनि त्यसै माथी तिता वचन्
नसकेर खप्न मन रुंदा गजल लेखें।
वाण जस्ता वचन् र मात्रीभुमी संझनामा
रुंदा रुंदै आशुले मुख् धुंदा गजल लेखें।
धन् कमाउछु सुखी वन्छु ठुलो मान्छे वन्छु
भन्ने सप्ना यो मन मै कुंदा गजल लेखे।
२०६८/०४/०७
अशोक गौतम क्षितिज
Posted by Butwalonline
on 9:40 PM. Filed under
