गजल

पुगी सकेको छु शिखरमा अब अगाडि आउँदै छ् ढलान

बिस्तारै बिस्तारै उतरने हो सम्हाले र् आफ्नो कदम

बाटो पनि साथमा चली रहेको छ् जस्को जस्तो चाल छ्

कतिले आफ्नो मन्जिल पाए कती बेहाल भएको छ्


 सबै दुनियाँ सुती रहेको छ् जागी रहेको छ् शमशान

आउन सक्छन कहिलै पनि कुनै पनि आफ्नो मेहमान

बाघ हरु पनि पालतु बनी गए कुकुर हरु हुन गए उदास

किन उनिहरुको अधिकार मा टुटी गयो आकाश

शुखमय जीवनको लागि सबै भन्दा सरल उपाय

आफ्नो बासना को भोक लाई नियन्त्रण मा राख हर पल जस्ले ललचाए

जब मैले दर्पण हेर्द्छु हुन जान्छु मौन

म् त् एस्तो होइन फेरी दर्पण मा छ् कौन


 दर्पण ले त् भनी रहन्छ हर समय साचो बात

उस्को कुराले मलाई लाग्यो सधैं आघात

सिशा खसेर हात बाट जसरी फुटी जान्छ

तेसरि नै जीवन को कलश कुनै दिन फुटी जान्छ

 

दर्पण सँग जब पनि भयो मेरो एक दुई कुरा

मेरो सधैं हार भयो उसको जित भयो पुरा

दिन को दिन छोटो हुँदैछ धर्ती को बिस्तार

केही घण्टा मै पुग्न सकिन्छ सात समुन्दर पार

लेखक ;तुल्सिराम पाण्डे

राङ्बास पचासे सिमिचौर ८ ,गुल्मी नेपाल